-
1 zdobyć miasto
завоевать городOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > zdobyć miasto
-
2 zdobyć
глаг.• добывать• добыть• завоевать• завоевывать• захватить• наживать• побеждать• покорить• покорять• получать• получить• раздобыть• разжиться* * *zdob|yć\zdobyćędę, \zdobyćędzie, \zdobyćędą, \zdobyćył, \zdobyćyty сов. 1. завоевать;\zdobyć miasto взять город; \zdobyć władzę завоевать (захватить) власть; \zdobyć puchar, mistrzostwo спорт. завоевать кубок, первенство;
\zdobyć czyjeś serce завоевать (покорить) чьё-л. сердце;2. получить, приобрести; снискать;\zdobyć nagrodę получить премию; \zdobyć przewagę получить перевес; \zdobyć szacunek снискать уважение;
3. (раз)добыть;\zdobyć pieniądze раздобыть денег;
● \zdobyć bramkę забить гол+2. osiągnąć
* * *zdobędę, zdobędzie, zdobędą, zdobył, zdobyty сов.1) завоева́тьzdobyć miasto — взять го́род
zdobyć władzę — завоева́ть (захвати́ть) власть
zdobyć puchar, mistrzostwo — спорт. завоева́ть ку́бок, пе́рвенство
zdobyć czyjeś serce — завоева́ть (покори́ть) чьё-л. се́рдце
2) получи́ть, приобрести́; сниска́тьzdobyć nagrodę — получи́ть пре́мию
zdobyć przewagę — получи́ть переве́с
zdobyć szacunek — сниска́ть уваже́ние
3) (раз)добы́тьzdobyć pieniądze — раздобы́ть де́нег
•
См. также в других словарях:
miasto — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. miastomieście {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} jednostka podziału terytorialnego, obejmująca obszar o zwartej i intensywnej zabudowie, zamieszkany przez ludność czerpiącą źródła… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wystrzał — m IV, D. u, Ms. wystrzałale; lm M. y «wystrzelenie, wyrzucenie pocisku z nabitej broni palnej; huk temu towarzyszący; strzał» Wystrzał armatni, karabinowy. Wystrzał z pistoletu. Huk wystrzału. Odgłosy wystrzałów. Słychać wystrzały. ◊ Zdobyć,… … Słownik języka polskiego
szturm — m IV, D. u, Ms. szturmmie; lm M. y «skoncentrowane bezpośrednie uderzenie wojska w celu zdobycia silnie bronionego rejonu, obiektu, punktu oporu itp.; atak, natarcie; dawniej także: przejście w ataku do walki wręcz» Gwałtowny, nagły szturm.… … Słownik języka polskiego
Jan Kiepura — Jan Wiktor Kiepura (b. May 16 1902, Sosnowiec, Poland ndash; d. August 15 1966, Harrison, New York) was a Polish singer (tenor) and actor. He was born of a Jewish mother and a Polish father.In 1926 he left Poland. Before World War II, he built a… … Wikipedia
Jan Kiepura — (1933) J … Wikipedia Español
ziemia — 1. Chodzić, stąpać (mocno, twardo) po ziemi; trzymać się ziemi «być realistą»: Obdarzony wrażliwością dziecka, twardo chodzi po ziemi – jest konkretny, punktualny – i wbrew pozorom – nieśmiały. Przekrój 51/2000. Imponowała mi poczuciem… … Słownik frazeologiczny
dorobić — dk VIa, dorobićbię, dorobićbisz, dorobićrób, dorobićbił, dorobićbiony dorabiać ndk I, dorobićam, dorobićasz, dorobićają, dorobićaj, dorobićał, dorobićany 1. «zrobić, przyprawić coś brakującego; zrobić coś dodatkowo, jako dodatek do czegoś»… … Słownik języka polskiego
linia — ż I, DCMs. linianii; lm D. linianii (linianij) 1. «twór geometryczny mający tylko jeden wymiar: długość; graficzne przedstawienie takiego tworu; kreska» Cienka, gruba linia. Linia pionowa, pozioma, poprzeczna, pochyła. Linia prosta, łamana,… … Słownik języka polskiego
odbić — dk Xa, odbićbiję, odbićbijesz, odbićbij, odbićbił, odbićbity odbijać ndk I, odbićam, odbićasz, odbićają, odbićaj, odbićał, odbićany 1. «spowodować zmianę kierunku biegu cząstek lub fal, stanowiąc dla nich nieprzenikliwą powierzchnię» Planety… … Słownik języka polskiego
opanować — dk IV, opanowaćnuję, opanowaćnujesz, opanowaćnuj, opanowaćował, opanowaćowany opanowywać ndk VIIIa, opanowaćowuję, opanowaćowujesz, opanowaćowuj, opanowaćywał, opanowaćywany 1. «zdobyć władzę nad czymś; zawładnąć» Opanować miasto, kraj. 2.… … Słownik języka polskiego
ziemia — ż I, DCMs. ziemiami; lm D. ziem 1. (jako termin astronomiczny pisze się wielką literą) blm «trzecia według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego, ciało niebieskie o kształcie zbliżonym do elipsoidy obrotowej, obiegające Słońce po orbicie … Słownik języka polskiego
